
Sepanjang percutian aku...aku ada satu peristiwa..sedih...sangat... aku kehilangan seorang teman yang paling rapat selain dari manusia...kucing aku...tak pernah ku gelar dia SEEKOR....tapi aku tetap panggil dia SEORANG...
Setelah aku kahwin...satu kucing pun tak pernah hidup dalam keluarga aku...tapi bila anak anak aku yang 4 orang dah membesar masa..tu...yang tua..darjah 3 (9 tahun) no 2 darjah 1(7 tahun) no 3 5 tahun dan last 4 tahun.... masa tulah peristiwa nak membela kucing ni berlaku...aku tinggal kat pangsapuri...susahlah nak bela kucing...aku selalu panggil bela..bukan pelihara...kan macam aku cakap awal tadi aku anggap kucing aku sebagai SEORANG...jadi tak sesuailaaa aku guna perkataan pelihara....
Lebih kurang pertengahan syawal...masa hujan...dengar bunyi suara kuching...sayup aje...aku tingkat 4...masa tu...anak anak aku kata "Babah...ada kucing kat bawah tu..." tapi aku diam aje..buat tak dengar...sekali lagi dia org ulang...ayat tu...ku terus cakap.."pergi laa tengok..." anak aku yang besar kata "takut..kalau babah ikut ok gak.." aku hanya ngangguk kepala dan terus bangun...keluar bersama dia orang... Aku yang ambil kucing tu...bawa ke rumah...lepas tu lap kucing tu..keringkan..isteri aku suruh pegi ke klinik haiwan untuk beli susu kucing dan botol...sebab mungkin kucing ni lapar sangat....
Kucing ni kami namakan sebagai PIKACU... anak anak aku yang berikan nama tu...aku dan isteri panggil dia ACU aje....kadang aku panggil ANAK BABAH ACU....macam kelakar tapi itulah hakikat yang sebenarnya....isteri aku pun macam tu juga...panggil diri ibu kepada Acu... Acu yang kecil kami letakkan di dalam bakul baju... selalu aje mengiau..tapi aku tabik kat isteri aku...bermula dari saat itu dia seperti mempunyai seorang baby baru dalam hidupnya...dari pada mula Acu masuk ke dalam keluarga kami...dan malam pertama itu...isteri akulah yang menjaganya...
Siap bangun malam malam..buatkan susu Acu...basuhkan berak Acu...kemas tempat tidur Acu...minum susu pakai botol faham aje laaa...kena pegang baringkan...itu semua isteri aku yang buat...2 pagi...4 pagi bangun susukan Acu macam seorang baby....
Bila Acu dah besar sikit...isteri aku hanya bangun sediakan susu aje...tapi Acu masih menggunakan botol...tapi kali ni isteri aku tak perlu baringkan Acu untuk minum susu...Acu dah pandai minum sendiri...cuma sediakan botol...Acu akan gigit botol dan baring dan pegang batol gunakan kaki Acu... masa tu kami tak ada kamera...klu tak dah tentu aku dah ambil gambar tu... Lama juga Acu menyusu pakai botol..tak tahu minum secara jilat...habis tumpah...isteri aku yang mengajar..macam anak.. kadang kadang marah... kadang kadang peluk cium sayang...
Atur tempat buang air Acu juga isteri aku yang urus...Ajar buang air dalam pasir...untuk makluman Acu tak tinggal dalam sangkar...dia bebas berjalan dalam rumah... kami hanya sediakan pasir..dan makanan....pandai pandai Acu laa... Bila Acu dah besar sikit...kami hantar Acu ambil vaksin..kucing..cukup semua dos yang diperlukan oleh Acu...walaupun mahal sikit tapi kami puas..sebab Acu sihat...
Acu tak pernah keluar rumah...tapi tah macamana..Acu hilang dari rumah...sampai malam kami tak jumpa Acu...malam tu kami operasi cari...khuatir juga Acu jatuh dari tingkap...sebab Acu selalu duduk kat situ...
Akhirnya malam tu kami jumpa Acu di dalam parit...mungkin dibelasah oleh kucing besar...Acu cedera sikit...habis badan kena tahi...kesian kami tengok...balik ke rumah ibulah yang mandikan acu..aku dengar ibu marahkan acu masa mandikan...Acu diam aje....lepas tu ibulap Acu dan siapkan susu panas...kali ni...ibu yang susukan Acu....
Selepas tu lama juga Acu takut nak keluar....anak anak aku selalu nak bawa Acu keluar...Acu akan lari juga...lama juga nak mengajar Acu supaya tenang...akhirnya..hampir sebulan dua juga...Acu dah selesa berjalan diluar..walaupun kena turun tangga dari tingkat 4...dia dah tahu balik bila anak anak aku balik dari sekolah....
Tapi... pada satu hari anak aku yang no 1 Zaidatul keluar untuk pergi rumah kawan dia...dalam seksyen 6 juga...tapi jauh sedikit...kena lalu jalan besar...tak siapa yang perasan...Acu telah ikut akak ke rumah kawan akak.... Akak pula tak perasan...cuma dikesan bila Acu tak ada kat rumah sekali lagi malam tu...
Aku cuma mengagak sahaja...mungkin Acu ikut akak...lepas tu Acu sesat...aku cadangkan kita cari susur laluan yang akak gunakan semasa ke rumah kawan akak....Syukur Alhamdulillah...setengah perjalanan..Acu keluar..dari mana tak tahu..kami bawa dia balik..dia tunggu akak di tengah jalan untuk balik...tapi akak balik lalu jalan lain...itu laaa sebabnya Acu tunggu kat situ...
Kami ada cara panggil Acu ni...caranya...panggil nama dia PIKACU...lepas tu tepuk dua kali...itu sign yang kami gunakan..Acu cukup paham...klu dengan nama Acu dipanggil dan tepukan 2 kali...bermakna kami suruh balik...beberpa kali juga kami cuba...kalau Acu masih di bawah...kami akan panggil Acu gunakan teknik tu...pasti Acu berlari naik...
Setelah aku kahwin...satu kucing pun tak pernah hidup dalam keluarga aku...tapi bila anak anak aku yang 4 orang dah membesar masa..tu...yang tua..darjah 3 (9 tahun) no 2 darjah 1(7 tahun) no 3 5 tahun dan last 4 tahun.... masa tulah peristiwa nak membela kucing ni berlaku...aku tinggal kat pangsapuri...susahlah nak bela kucing...aku selalu panggil bela..bukan pelihara...kan macam aku cakap awal tadi aku anggap kucing aku sebagai SEORANG...jadi tak sesuailaaa aku guna perkataan pelihara....
Lebih kurang pertengahan syawal...masa hujan...dengar bunyi suara kuching...sayup aje...aku tingkat 4...masa tu...anak anak aku kata "Babah...ada kucing kat bawah tu..." tapi aku diam aje..buat tak dengar...sekali lagi dia org ulang...ayat tu...ku terus cakap.."pergi laa tengok..." anak aku yang besar kata "takut..kalau babah ikut ok gak.." aku hanya ngangguk kepala dan terus bangun...keluar bersama dia orang... Aku yang ambil kucing tu...bawa ke rumah...lepas tu lap kucing tu..keringkan..isteri aku suruh pegi ke klinik haiwan untuk beli susu kucing dan botol...sebab mungkin kucing ni lapar sangat....
Kucing ni kami namakan sebagai PIKACU... anak anak aku yang berikan nama tu...aku dan isteri panggil dia ACU aje....kadang aku panggil ANAK BABAH ACU....macam kelakar tapi itulah hakikat yang sebenarnya....isteri aku pun macam tu juga...panggil diri ibu kepada Acu... Acu yang kecil kami letakkan di dalam bakul baju... selalu aje mengiau..tapi aku tabik kat isteri aku...bermula dari saat itu dia seperti mempunyai seorang baby baru dalam hidupnya...dari pada mula Acu masuk ke dalam keluarga kami...dan malam pertama itu...isteri akulah yang menjaganya...
Siap bangun malam malam..buatkan susu Acu...basuhkan berak Acu...kemas tempat tidur Acu...minum susu pakai botol faham aje laaa...kena pegang baringkan...itu semua isteri aku yang buat...2 pagi...4 pagi bangun susukan Acu macam seorang baby....
Bila Acu dah besar sikit...isteri aku hanya bangun sediakan susu aje...tapi Acu masih menggunakan botol...tapi kali ni isteri aku tak perlu baringkan Acu untuk minum susu...Acu dah pandai minum sendiri...cuma sediakan botol...Acu akan gigit botol dan baring dan pegang batol gunakan kaki Acu... masa tu kami tak ada kamera...klu tak dah tentu aku dah ambil gambar tu... Lama juga Acu menyusu pakai botol..tak tahu minum secara jilat...habis tumpah...isteri aku yang mengajar..macam anak.. kadang kadang marah... kadang kadang peluk cium sayang...
Atur tempat buang air Acu juga isteri aku yang urus...Ajar buang air dalam pasir...untuk makluman Acu tak tinggal dalam sangkar...dia bebas berjalan dalam rumah... kami hanya sediakan pasir..dan makanan....pandai pandai Acu laa... Bila Acu dah besar sikit...kami hantar Acu ambil vaksin..kucing..cukup semua dos yang diperlukan oleh Acu...walaupun mahal sikit tapi kami puas..sebab Acu sihat...
Acu tak pernah keluar rumah...tapi tah macamana..Acu hilang dari rumah...sampai malam kami tak jumpa Acu...malam tu kami operasi cari...khuatir juga Acu jatuh dari tingkap...sebab Acu selalu duduk kat situ...
Akhirnya malam tu kami jumpa Acu di dalam parit...mungkin dibelasah oleh kucing besar...Acu cedera sikit...habis badan kena tahi...kesian kami tengok...balik ke rumah ibulah yang mandikan acu..aku dengar ibu marahkan acu masa mandikan...Acu diam aje....lepas tu ibulap Acu dan siapkan susu panas...kali ni...ibu yang susukan Acu....
Selepas tu lama juga Acu takut nak keluar....anak anak aku selalu nak bawa Acu keluar...Acu akan lari juga...lama juga nak mengajar Acu supaya tenang...akhirnya..hampir sebulan dua juga...Acu dah selesa berjalan diluar..walaupun kena turun tangga dari tingkat 4...dia dah tahu balik bila anak anak aku balik dari sekolah....
Tapi... pada satu hari anak aku yang no 1 Zaidatul keluar untuk pergi rumah kawan dia...dalam seksyen 6 juga...tapi jauh sedikit...kena lalu jalan besar...tak siapa yang perasan...Acu telah ikut akak ke rumah kawan akak.... Akak pula tak perasan...cuma dikesan bila Acu tak ada kat rumah sekali lagi malam tu...
Aku cuma mengagak sahaja...mungkin Acu ikut akak...lepas tu Acu sesat...aku cadangkan kita cari susur laluan yang akak gunakan semasa ke rumah kawan akak....Syukur Alhamdulillah...setengah perjalanan..Acu keluar..dari mana tak tahu..kami bawa dia balik..dia tunggu akak di tengah jalan untuk balik...tapi akak balik lalu jalan lain...itu laaa sebabnya Acu tunggu kat situ...
Kami ada cara panggil Acu ni...caranya...panggil nama dia PIKACU...lepas tu tepuk dua kali...itu sign yang kami gunakan..Acu cukup paham...klu dengan nama Acu dipanggil dan tepukan 2 kali...bermakna kami suruh balik...beberpa kali juga kami cuba...kalau Acu masih di bawah...kami akan panggil Acu gunakan teknik tu...pasti Acu berlari naik...